تمـام پنجــره را غرق حسن یوسف کن
دلــ اهــالی این کـوچـــه را تصـــرفـــ کن

قــدم بزن وسط شهــر با صــدای بلنـــد
بـه عـابـــران پیــــاده غــزلــ تعــارف کـن

و بـی بهـــانه تبســم کـن و نگاهــت را
شبیــه آینــــه ها عــاری از تکلــفــ کـن

سپس به مجلس ترحیم یک غریبه برو
وچشـم های خـودت را پر از تاسف کن

صدای ضبــط , اتوبــان , هوای بارانـــی
به خود بیـــا! نرسیده به قــم توقف کن

من برای رسیدن به آرامش

تنها به تکرار اسم تو بسنده خواهم کرد

دلـم شـور می زنـَد ،

و ایـن یعـنـی :

تـا " تـوکـُّل "

خـِیـلی راه مـانـده اسـتـــ . . . 

 ┘◄ عـاشـقـانـ ه هـایـتـــ بــا خـدا سـرشـار از معـنـویـتــ

مَن پُر اَز دَردَمـــ

پُر اَز دَردَمـــ

پُر اَز دَردَمــــ

ولی

تآ نگآهتـــ میکُنَمـــ

انگآر یآدَمـــ میرود...

و معصومه معصومه است.

فاطــمه، كریمـه اهــل بیـت (علیهم السلام)، كـوثـــر كـویــر و قبلــه همه دل هاى شیفتـه ولایت، آشنـاى دور و نزدیك و بزرگ و كوچك. دختــر هفتمین و خواهــر هشتمین خـورشید ولایت...

زیــارتش بهـــانه نمى خواهـد كه حرمش خـانه محبــان است و حریمش كعـبه عاشقان.

آنان كـه هر روز جرعـه جرعـه «اكسیر ولایت» را از جـام مشبك هاى ضریـحش مى نوشند دورى او را نمى تواننـد تحمل كنند در جـوارش سكـنا مى گـزینند تا جــان هاى عـطشناك و كـویــرى خــود را از محبت او سیراب كنند.

خــدا كند قــدر این بانــو را بدانیم.

السلام علیکِ یا سیدتی و مـولاتی یا فاطمه معصومه (س